Tężyczka najogólniej charakteryzuje się nadmierną pobudliwością nerwowo-mięśniową. Pomimo tego, iż jest często występującym zaburzeniem z uwagi na mnogość objawów i niecharakterystyczny obraz kliniczny czas od objawów do rozpoznania bywa długi.
Klasyczne objawy tężyczki to:
— uczucia mrowienia w opuszkach palców i wokół ust
— wzmożone napięcie mięśni twarzy i kończyn
— skurcze mięśni
— kołatania serca,
— wzdęcia, kolki.
Napadowi tężyczki mogą towarzyszyć: lęk, niepokój ,pobudzenie psychoruchowe. Pomiędzy napadami pacjenci skarżą się na: niepokój, rozdrażnienie, bezsenność, problemy z koncentracją, przewlekłe zmęczenie.
Jakie badania trzeba wykonać w diagnostyce tężyczki?
— badania laboratoryjne oznaczające poziomy magnezu, wapnia, potasu we krwi, poziom witaminy D3, ocena funkcji tarczycy, PTH-parathormon,
— próba tężyczkowa zwana również próbą ischemiczną (więcej informacji poniżej),
— konsultacja endokrynologa (w celu wykluczenia tężyczki jawnej),
— konsultacja kardiologa (w celu wykluczenia innych niż w przebiegu tężyczki zaburzeń rytmu serca),
— konsultacja neurologa.
Próba tężyczkowa należy do badań wykonywanych w pracowni elektromiograficznej (EMG).
Jest to jedno z badań potwierdzających rozpoznanie tężyczki.
Jak przygotować się do próby tężyczkowej?
Uwaga! Przeciwwskazaniem do wykonania próby tężyczkowej jest kardiowerter.
Jak wygląda próba tężyczkowa (próba ischemiczna)?
Spontaniczne, powtarzające się co najmniej 1 minutę po aktywacji niedokrwieniem lub/i hiperwentylacją wyładowania wieloiglicowych potencjałów potwierdzają rozpoznanie.
Wynik wydawany jest bezpośrednio po badaniu.
Opracowała: dr n. med. Aleksandra Szczepańska, specjalista neurolog
Powyższy tekst ma charakter wyłącznie edukacyjny i nie może zastąpić profesjonalnej diagnozy czy porady. Pamiętaj: każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny. Tej zaś powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta.