Kriochirurgia (od greckiego kry´os – zimno, lód) jest metodą leczenia polegającą na miejscowym, kontrolowanym niszczeniu tkanek poprzez ich zamrażanie.

Kriochirurgia jest procedurą leczniczą, powszechnie stosowaną w dermatologii w wielu różnych schorzeniach. Polega ona na dostarczeniu bardzo zimnego powietrza do miejsca poddawanego leczeniu, w celu wywołania lokalnego zamrożenia tkanki. Do tego celu wykorzystuje się najczęściej ciekły azot lub podtlenek azotu. Prowadzi to do pożądanego zniszczenia części komórek w leczonym obszarze i zastąpienia ich nowymi – prawidłowymi.

Kriochirurgia znajduje zastosowanie m.in. w leczeniu stanów przednowotworowych jakimi są ogniska rogowacenia słonecznego. Powszechnie kriochirurgię stosuje się również w leczeniu zmian o etiologii wirusowej, takich jak:
— brodawki wirusowe (zwykłe, podeszwowe, okołopaznokciowe oraz płaskie),
— kłykciny kończyste,
— mięczak zakaźny.

Można ją wykorzystać także w celu usunięcia :

— brodawek łojotokowych,
— włókniaków miękkich,
— blizn przerosłych i bliznowców, a także
— wspomagająco w przebiegu takich schorzeń jak świerzbiączka guzkowa czy łysienie plackowate.

Czas mrożenia oraz ilość zabiegów koniecznych do przeprowadzenia zależy przede wszystkim od rodzaju leczonej zmiany skórnej. W przypadku niewielkich zmian (np. ognisk mięczaka zakaźnego) często wystarczający jest jeden zabieg kriochirurgii. W przypadku brodawek wirusowych zazwyczaj konieczne jest wykonanie kilku (2-6) zabiegów w odstępach 2-4 tygodniowych.

Opracowała: lek. Agata Kozłowska, dermatolog w trakcie specjalizacji.
Powyższy tekst ma charakter wyłącznie edukacyjny i nie może zastąpić profesjonalnej diagnozy czy porady. Pamiętaj: każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny. Tej zaś powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta.